پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

حوزه نفت و گاز کشور، تامین کننده بخش زیادی از بودجه است. اما آنقدر ول و رها (به هر دلیل ممکن) و انحصاری و خود ویژه شده که برای اهلش و کارکنان وزارت فخیمه، تبدیل به نان دانی و دکانی دو نبش گردیده است. آن‌ها حتی نظام پرداخت هماهنگ را نیز قبول ندارد و خود را تافته جدا بافته قانونی کرده اند. مدیریت حامل‌های انرژی بدلیل تعارض منافع و عدم وجود نگاه راهبردی، تبدیل به سفره پهن دلالان، قاچاقچیان و دزد‌های بیت المال شده. کسی هم نیست پاسخ بدهد. علت را هم همه خوب می‌دانیم. ولی به هزار و یک دلیل لال شده ایم، لال. بی زبانی که دیر یا زود، چوب دنیوی و اخروی اش را خواهیم خورد. شنیدن صحبت‌های عباس کاظمی مدیر عامل اسبق شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در این خصوص خالی از لطف نیست. تاکیدش بر پنجاه سال مسیر اشتباهی است که طی می‌کنیم و رانتی که می‌برند و منافع ملی که به پشم نیست و توسعه‌ای که به کشک حساب نمی‌آید. به قول علی ربیعی، زنده باد فساد.

معصومه ابتکار، معاون اسبق سازمان حفاظت از محیط زیست در زمان مسئولیتش گزارش‌های زیادی از تخلف در کوه‌خواری و زمین‌خواری به دستش رسیده است.

بعضی ها اعتقاد دارند که خانم معصومه ابتکار هر جور شده می خواهد در منظر باشد. فرقی نمی کند جناح راست حاکم مدیریت اجرایی کشور باشد یا جناح چپ. حالا هم داستان رد صلاحیتش در شورای چهارم را محور قرار داده است. باید از ایشان پرسید که چرا با وجود انکه توان مدیریتی شان در دوره روحانی آزمون خود را پس داده، انتظار توجه از مردم و نظام اداری را دارد؟ اگر تمرکز بر خاطره گویی است، چند جلد از انجام داده و نداده تان می توانید چاپ کنید. با هم بخوانیم ، خاطرات رد صلاحیت این بانو را از در شورای چهارم از زبان خودش؟